Portret Suzette Boon – Drie buitenhuizen in eigen land

Sommige mensen moeten niet denken aan een vakantiehuis op Ibiza of in Saint-Tropez. Zij vieren liever vakantie dichtbij huis: lekker kort, maar wel heel vaak.Drie portretten van mensen met een vakantiehuis op de mooiste plekjes van Nederland en België.

Mijn zoons lachten mij vierkant uit

‘Drie vakantiehuizen. Ik weet het, het is een tikje verwend. Wij hebben een familiehuis op de Veluwe, dat huis is al meer dan honderd jaar oud. Mijn grootvader heeft het zelf laten bouwen. Aan dat huis heb ik zoveel herinneringen. Ik vond het heerlijk om verstoppertje te spelen met al mijn nichtjes en neefjes in de hoge hei. Ik ben enig kind, dus ik kon mijn geluk niet op met zoveel kinderen in huis. Er was alleen één probleem: mijn moeder hield van het bos en mijn vader van het water. Hij was een rasechte zeiler. Op den duur kocht hij een huis aan de Loosdrechtse plassen dat hij later weer verruilde voor een huis in Friesland. Zo zaten wij de helft van de zomer op de Veluwe en de andere helft op het water.’

‘Het huis in Friesland heb ik van mijn vader geërfd. Mijn oudste twee kleinkinderen gaan deze zomer voor het eerst op zeilkamp in Friesland. En dan maar toegeschreeuwd worden vanaf de kant, terwijl je met je zwemvest in dat kleine bootje zit. Twee keer per jaar gaan wij met alle nichten en neven naar het huis op de Veluwe. Zo’n oud huis vergt veel onderhoud, dus organiseren wij ook een jaarlijks klusweekend.’

‘Door dit familiehuis is onze band heel hecht. Tradities worden bij ons echt in stand gehouden. Met Pasen zoeken wij eieren en houden wij schilderwedstrijden. Alle kinderen hebben hun dispuut of jaarclub weleens meegenomen. Dat deed ik vroeger zelf ook. Eén keer in de zoveel tijd gaat er iets stuk en dan wordt er even gevloekt. Ook dat is al generaties lang het geval.’

‘Het enige huis dat ik zelf heb gekocht is een klein huisje op een bungalowpark, in de duinen van Egmond. Ik kom hier vooral met mijn man, maar de kleinkinderen genieten er ook. Mijn zoons lachten mij vierkant uit, die vonden het maar een raar ding. Ik vind Friesland prachtig, maar het is ook vlak en er staat veel wind. Hier in de duinen kun je altijd wandelen.’

‘Als ik een middag vrij ben, rijd ik er in 45 minuten heen. Dan zet ik mijn auto neer en loop ik zo naar het strand. Als het regent, lees ik lekker een boek bij de haard. Op dat soort momenten besef ik mij maar al te goed hoe bevoorrecht ik ben.’