De mode-industrie heeft een plasticprobleem. Fast fashion kende in de afgelopen decennia een razendsnelle groei en heeft geleid tot een exponentiële productie van polyester uit fossiele brandstoffen. Hieronder kijken we naar de impact die dat heeft op het milieu, van CO2 tot plastic soep.
Polyester is, net als acryl en nylon, in feite een soort plastic dat afkomstig is van aardolie. Het zit in ongeveer de helft van alle kledingstukken die wereldwijd worden verkocht.1 Naarmate het milieubewustzijn toeneemt en de discussie om regelgeving luider wordt, wordt het al duidelijker dat het plasticprobleem zich uitstrekt over de hele levenscyclus van kleding.
Waar katoen en wol uit natuurlijke vezels bestaan, is polyester een synthetisch polymeer. Het staat bekend om zijn lichtgewicht, goedkope en kreukherstellende eigenschappen en het is een veelzijdige vezel in de mode-industrie die gemakkelijk kan worden gecombineerd met andere materialen. Polymeren die worden gebruikt voor de productie van polyester zijn dezelfde plastics als in verpakkingen voor voedsel of waterflessen. Als zodanig kan polyester worden gemaakt van zowel nieuwe polymeren die rechtstreeks afkomstig zijn van aardolie als van gerecyclede materialen die afkomstig zijn van afval. Steeds meer modemerken lanceren kleine collecties die gemaakt zijn van gerecyclede flessen of, nog beter, van teruggewonnen plastic oceaanafval.
Polyester vervuiling
Polyester heeft ook belangrijke nadelen, aangezien polyester kleding gedurende de hele levenscyclus op verschillende manieren een grote impact heeft op het milieu. Hieronder zoomen we in op drie wijzen waarop polyester het milieu vervuilt.
Om te beginnen zijn er voor de productie van nieuw polyester fossiele brandstoffen nodig. De milieueffecten van de exploratie, productie en raffinage van aardolie zijn alom bekend, vooral hun bijdrage aan de opwarming van de aarde en klimaatverandering. Polyester kan echter ook worden gemaakt van gerecyclede kunststoffen: In 2020 vertegenwoordigde gerecycled polyester 15% van de wereldwijde polyestervezelproductie.
Plastic soep
In de volgende fase, tijdens de levenscyclus, is polyester kleding verantwoordelijk voor vervuiling door microplastics. Wanneer polyester kleding in de wasmachine wordt gewassen, verliezen ze kleine vezels die via ons afvalwater in het milieu terechtkomen. Microplasticvervuiling is een groeiend probleem. Wetenschappers schatten dat textiel verantwoordelijk is voor 35% van de microplasticvervuiling in de wereldzeeën (in de vorm van synthetische microvezels). En dat zou textiel de grootste bekende bron van microplasticvervuiling in zee maken, de zogenaamde plastic soep.
De laatste uitdaging is dat polyestervezels niet biologisch afbreekbaar zijn. Bovendien is het moeilijk te recyclen. Zelfs kleding van gerecycled polyester is vaak niet gemaakt van kleding, maar van polyester uit andere industrieën. Polyester kleding bevat vaak andere materialen zoals elastiek, katoen of andere synthetische vezels, waardoor het moeilijk te scheiden en te recyclen is. In plaats daarvan wordt polyester kleding verbrand of belandt het op stortplaatsen. Recycling van textiel naar textiel is nodig om de industrie circulair te maken en de impact ervan echt te verminderen.
Circulair worden
Het is duidelijk dat de fast fashion-industrie de negatieve effecten van polyester zal moeten aanpakken om duurzamer of zelfs circulair te worden. In de tekstvakken belichten we twee bedrijven, Danone en TotalEnergies, die verbonden zijn met de wereldwijde polyesterproductie. We kijken naar hun rol binnen de polyesterproductie, de uitdagingen waarmee ze worden geconfronteerd en de oplossingen die ze bieden – al is dat voorlopig beperkt.
Heeft u een vraag over dit artikel?
De specialisten van ABN AMRO MeesPierson komen graag met u in contact.