Op afstand steeds dichterbij

Toen ik nadacht over deze blog, wilde ik het onderwerp corona eigenlijk vermijden. Je leest er zoveel over. Maar het is ook mijn realiteit en een actuele bron van zorg. Het heeft zeer zeker impact op onze klanten, de religieuze instellingen en onderwijs- en zorginstellingen. En het heeft impact op mij en mijn directe omgeving. Met veel belangstelling volg ik de ontwikkelingen, de scenario’s en de dagelijkse cijfers van het RIVM.

Nieuwe variabele?

Scenario’s en cijfers zijn altijd al belangrijk onderdelen van mijn vak geweest. In het advies aan onze klanten, kijken we onder meer naar de cijfers in het verleden en trekken we een lijn door naar de toekomst. De uitkomst bepaalt namelijk de budgetten waarmee ze hun mooie maatschappelijke missie willen realiseren. Het coronavirus (pandemie) is een actuele variabele die we nu moeten toevoegen aan het spectrum van ratio’s dat we gebruiken. Het aantal ziekenhuisopnames, beschikbare ic-bedden en besmettingen, maar ook de wereldwijde cijferreeksen zoals in dit artikel  van de Volkskrant, vormen een basis waarmee het RIVM probeert in te schatten welk scenario het beste werkt. Fascinerend hoe ik hiermee ook zelf een soort voorspellende waarde ervaar.

Digitale kerkdiensten en betalingen

Ook bijzonder is wat deze pandemie ons brengt. We leren op afstand met elkaar om te gaan in een digitale wereld. Dat levert minder reisbewegingen, een schonere aarde en innovaties op. We benadrukken al veel langer hoe verstandig het voor onze klanten is om digitale betalingen en oplossingen te omarmen. Dat gaat mij niet snel genoeg. Je wilt toch aangehaakt blijven en voorkomen dat je de boot mist? Je kunt wel een digitale kerkdienst organiseren, maar hoe kom je als religieuze instelling vervolgens aan je noodzakelijke funding? Ik sluit niet uit dat deze pandemie een ‘wake-up call’ is voor velen. Maar gelukkig zien we klanten die nu een eigen portal voor de collectant of kerk aanmaken. Ook zijn er goede voorbeelden waar hulpmiddelen als Tikkie (met meer dan zes miljoen gebruikers) en de QR-code succesvol via livestreams of websites worden ingezet. Dit filmpje van de Hervormde gemeente Schoonhoven laat dat mooi zien.

Ons gemeenschappelijke huis

Over digitale kerkdiensten gesproken; de mooiste die ik zag, was die van Paus Franciscus op 27 maart met een volkomen leeg St. Pietersplein. Zijn encycliek Laudato Si viert in de week van 16 mei de vijfde verjaardag. De paus roept ‘alle mensen van goede wil’ op om met respect en eerbied om te gaan met ons gemeenschappelijke huis, de aarde. Het thema is ‘Alles is verbonden’. Juist die visie van onderlinge verbondenheid is nu heel actueel. De pandemie is een grote bedreiging voor ons, de bewoners van dat gemeenschappelijke huis. Het raakt, veel meer dan de kredietcrisis, alles en iedereen; ons handelen, ons zijn en ons bestaan. Daar staat tegenover dat deze gemeenschappelijke basis (de crisis) ook voor saamhorigheid en solidariteit zorgt. Toch betwijfel ik dat de wereld na de crisis ingrijpend verandert.

Elkaar in de ogen kijken

Hoe ziet de wereld er straks dan wel uit? Hoelang blijven we op anderhalve meter afstand van elkaar? Ik zie voor me dat de digitale wereld straks een aanvulling is op hoe we leefden voordat het virus uitbrak. Er zijn momenten dat je elkaar werkelijk in de ogen wilt kijken en non-verbale communicatie nodig hebt om betrokkenheid van de ander te zien. En op andere momenten, zo blijkt nu, is juist de digitale uitwisseling van informatie prima. De religieuze instellingen kunnen daar ook hun voordeel mee doen; net als de huisarts nu, kan de priester immers prima een waardevol gesprek op afstand, maar toch ook dichtbij, voeren. Zo beweegt het coronavirus hen om te zoeken naar andere oplossingen in deze wereld die al in een razendsnel tempo veranderde.