7 vragen aan Chariklia Mylona

Naam: Chariklia Mylona
Leeftijd: 76
Onderwijs: Barrister At Law voor Engeland en Wales
Huidige baan: Directeur van een Shipment Company

1. Waarom zet u zich juist voor dit doel in?

In 2004 leerde ik de aartsbisschop van Mesogaias en Lavreotikis kennen: Nikolaos Chadjinikolaou. Deze man heeft een zeer indrukwekkende staat van dienst, onder andere een masterdiploma in werktuigbouwkunde aan MIT, een masterdiploma in astrofysica van de Harvard Universiteit en een Ph.D. in biomedische techniek en toegepaste wiskunde. Hij werkte vier jaar lang voor NASA in de medische ruimtevaarttechnologie en als onderzoeker in het Boston Childrens’ Hospital and Mass. General Hospital. Tijdens dit werk zag hij de pijn en de angst van terminaal zieke patiënten en hun geliefden.

Deze ervaringen brachten hem in 2007 op het idee om een hospice op te richten. Op dat moment was er nog geen één in Griekenland. Van het begin af aan zat ik in zijn team. Zelf ben ik niet echt bang voor de dood, maar ik kan het niet verdragen om pijn en leed bij andere mensen te zien. Het idee dat je de laatste dagen van het leven van de mensen kunt helpen verlichten, was voor mij voldoende om me volledig aan dit doel te wijden.

In de periode van 2007 tot 2010 hebben we alle voorbereidingen getroffen. Een team van artsen, verpleegkundigen en ander medisch personeel volgde een opleiding in de palliatieve zorg. In 2010 startte Galilee met het thuiszorg. Dit houdt in dat artsen, verpleegkundigen, fysiotherapeuten, maatschappelijk werkers, psychologen twee keer in de week op bezoek gaan bij patiënten, en indien nodig vaker. Ook is er een team van vrijwilligers die patiënten gezelschap houden en helpen bij de dagelijkse dingen. Patiënten kunnen 24 uur per dag, 7 dagen per week met beide teams telefonisch contact opnemen.

In 2011 kwam hier het Day Care Centre bij. Hier kunnen de patiënten socialiseren, handwerken, hun haar laten doen, lezen, zingen of zelfs kleine uitstapjes maken. Het vervoer en de maaltijden worden verzorgd door vrijwilligers. Patiënten waarderen dit enorm. Het versterkt hun moraal en ze voelen zich minder eenzaam. In 2018 hebben we het hospice opgericht. In dit centrum worden de patiënten 24 uur per dag verpleegd en krijgen ze medische hulp.

Ons team bestaat inmiddels uit 40 medewerkers en 180 vrijwilligers. Tot op de dag van vandaag is ons hospice nog steeds de enige in Griekenland. Onze doelstelling is dat we helpen bij het creëren van meer hospices Griekeland. Hiervoor organiseren we twee congressen per jaar met gespecialiseerde trainingen voor medisch personeel in Griekenland, maar ook trainingen over hoe je een hospice organisatorisch opzet. In tien jaar tijd heeft Galilee bijna 40.000 patiënten geholpen. Stel je voor wat er zou kunnen gebeuren als er meerdere hospices in het land zouden zijn….

2. Wat is uw grootste uitdaging?

Galilee is gratis en iedereen die het nodig heeft, kan er terecht, ongeacht leeftijd, religie, nationaliteit. Het hospice wordt op geen enkele wijze gesteund door de overheid of door een zorgverzekeraar. Dus we zijn volledig afhankelijk van particuliere donaties en bijdragen. En dat is mijn werk: ik help met de fondsenwerving.

In het begin was het moeilijk om mensen mee te geven wat de inhoud achter de visie was. Pas toen het aantal patiënten groeide, konden we de impact van Galilee op de samenleving aantonen. Maar onze timing was niet de gunstigste voor fondsenwerving. Griekenland heeft het financieel bijna een decennium lang moeilijk gehad en hoewel Galilee een herkenbare, waardige zaak is geworden, is het steeds moeilijker om de bedragen te vinden die nodig zijn om precies hetzelfde niveau van zorg te behouden. Dit is de allergrootste uitdaging, want het is onaanvaardbaar om daar concessies aan te doen.

De wereldberoemde kunstenaar Christos Bokoros helpt ons ook. We bieden zeefdrukken van hem aan, gesigneerd en genummerd. Deze kunnen worden gekocht via Galilee of worden aangeboden als dank aan personen die een aanzienlijke donatie doen.

3. Wat is uw belangrijkste karaktertrek?

Doorzettingsvermogen. Stop nooit en geef nooit op. Mijn leven weerspiegelt dit ook. Mijn man en ik kwamen hier in Griekenland als vluchtelingen, in 1974, toen Turkije Cyprus binnenviel. Ik droeg een baby in mijn armen. We hebben Griekenland nooit meer verlaten en we hebben ons leven helemaal vanaf het begin opgebouwd. Inclusief een succesvol bedrijf.

Als je dit soort werk wilt doen, moet je van het doel houden, je er volledig aan wijden en altijd vanuit je hart spreken.

4. Wie is uw grote voorbeeld?

Ik heb nog nooit in mijn leven een rolmodel gehad. Ik geloof dat iedereen gezegend is met sterktes en zwakheden. Het geheim is dat je uitzoekt wat voor jou werkt en hoe je je relevante krachten op het juiste moment kunt inzetten.

5. Wat is uw levensmotto?

Begrijpen en beschouwen. Aan het eind van mijn leven wil ik terug kunnen kijken en trots zijn op wat ik heb bereikt.

6. Wat is uw grootste succes tot nu toe?

Dat kan ik niet over mezelf zeggen. Laat andere mensen oordelen over wat ik doe. Natuurlijk ben ik trots, op mijn kinderen, op mijn man.
Maar één verhaal wil ik je niet onthouden dat voor mij de essentie bevat van waarvoor ik het doe. De mensen die bij Galilee komen, hebben zeer veel behandelingen ondergaan en veel pijn en leed doorstaan. Meestal hebben ze ook last van depressies. Als ze enige tijd in het hospice kunnen verblijven, zie je dat ze zich mentaal beter beginnen te voelen. Eén man zal ik nooit vergeten. Hij kwam heel depressief binnen. Een paar dagen voor hij overleed zei hij tegen een verpleegster: ‘Bedankt dat je me hebt geholpen om vredig te sterven’.

7. Wanneer is je taak volbracht?

De dagelijkse taak om het geld te vinden voor Galilee houdt nooit op. Ons doel is om Galilee zelfvoorzienend te maken, maar daar zijn we nog lang niet.