'Op een muziekfestival in België, in 2022, viel het kwartje. Mariska en ik gingen al vaak op pad met onze camper. Dwars door Europa maar nooit voor lang, vanwege ons werk. Op dat festival spraken we een stel dat ook rondreisde en tegelijk werkte, op afstand. Na dat festival vertrokken zij naar Spanje, wij moesten ons weer melden op kantoor. Dat deprimeerde ons. We hadden met plezier geproefd van het vrije leven: we gingen met de camper naar de mooiste plekken om te kitesurfen, te skiën of te mountainbiken.’
‘We besloten ook op afstand te gaan werken, ons huurappartement in Utrecht op te zeggen en reizen en werken te combineren. Mariska werkte op dat moment als IT-consultant bij ChipSoft, ik als IT-projectleider bij de GGD. Onze banen zegden we op, want onze werkgevers hadden te veel moeite met het idee van op afstand werken.’
‘In 2023 vertrokken we. Niet meer als toerist maar voor het eerst als digital nomads. We reden richting Griekenland, via de Balkanlanden. In bijna ieder land stopten we. Soms stonden we een maand in de natuur, soms midden in een stad. Dan weer in de bergen, dan weer ergens aan de kust. Die afwisseling is geweldig. We zijn beiden best sociaal en hadden veel contact met de lokale bevolking. Zo zaten we de ene keer aan tafel bij een groot Albanees gezin, de andere keer gingen we met locals wintersporten in Bulgarije.’
‘Ondertussen hadden we nieuw werk gevonden. Mariska kreeg een parttimebaan bij een bedrijf dat actief was in digitalisering van de zorg, waar ik later ook terechtkon. Ze vonden het prima dat wij op afstand voor hen werkten. Onze kosten houden we laag, dus met een paar dagen werken per week verdienen we genoeg om van te leven en onze hobby’s te kunnen uitoefenen.’
‘Van Griekenland gingen we naar Turkije, daarna met de boot naar Sicilië. Daar bezochten we een vriendengroep kitesurfers die we in Griekenland hadden ontmoet. Van daaruit richting de Alpen, waar we twee weken zouden gaan skiën en snowboarden. Dat werden uiteindelijk drie maanden.’
‘Vorige zomer gingen we terug naar Nederland. We staan er nog steeds ingeschreven, betalen gewoon onze sociale premies. Dat betekent dat we verplicht vier maanden per jaar in het land moeten zijn. We wilden graag een jonge hond, kochten pup Freddie en logeerden de zomermaanden op een Nederlandse boerderij, waar we ons hondje konden opvoeden. In september zijn we weer vertrokken, richting Tarifa, in Zuid-Spanje. Op ons Instagramaccount @svenlifewithmaris kunnen mensen al onze avonturen volgen.’
‘We houden allebei van ons werk en zijn er best goed in. Maar werken is niet ons ultieme doel, daarvoor vinden we het leven veel te leuk. En we merken dat we nu vrijer en flexibeler zijn in ons hoofd, waardoor we beter, creatiever werk afleveren. Ik kan het ieder mens, jong of oud, aanbevelen die ook zo’n stap overweegt: stop met uitstellen, doe het gewoon. Volg je droom, je zult er geen spijt van krijgen.’
Wie: Sven de Koe (30)
Wat: Digital nomad, trekt al werkend rond samen met vriendin Mariska.
Instagramaccount @svenlifewithmaris