1985
Op 13-jarige leeftijd heeft tennistalent Richard Krajicek (Rotterdam, 1971) al een aantal nationale titels op zijn naam staan, waaronder die van Nederlands kampioen outdoor tot en met 14 jaar in 1984. Een jaar later bezoekt Richard samen met zijn moeder voor het eerst het ABN AMRO World Tennis Tournament in Ahoy Rotterdam. Hij zag voor het eerst een proftennisser van dichtbij, de latere winnaar van het ABN AMRO-toernooi in 1985: de jonge Tsjechoslowaak Miroslav Mecir, landgenoot van de Krajiceks. Het zou een sleutelmoment blijken in de carrière van Richard, die hem onder meer 17 ATP-titels en een Wimbledontitel (1996) oplevert en hem op een vierde positie (1999) op de wereldranglijst brengt.
Waarom juist dit sleutelmoment?
‘Mijn moeder had contacten met mensen die betrokken waren bij Tsjechische spelers, waardoor ik als kleine jongen ook in het spelersgedeelte mocht komen. Mecir vond videospelletjes leuk en die was dat vlak voor de wedstrijd fanatiek aan het spelen. Totdat de referee van zijn partij hem moest komen halen, omdat hij de baan op moest. Dus sjokte hij naar de baan, maakte z’n tegenstander in en ging weer verder met spelen. Geweldig vond ik dat. Ook omdat ik zag dat zo’n topper ook maar gewoon een mens is. Daar kreeg ik voor het eerst het gevoel dat ik proftennisser wilde worden. Dus het ABN AMRO Tournament heeft mij enorm geïnspireerd.’
Je zoon Alec zou graag je padnaar de tennistop volgen. Welkerol speel jij in zijn carrière?
‘Inderdaad, hij is nu 19 jaar en speelt fulltime in het Futurecircuit, de laagste trede van de professionele tennisladder. Hij doet het goed, maar heeft de laatste jaren pech met een aantal blessures. Mijn rol is die van klankbord en sponsor, niet die van coach. Het belangrijkste wat ik voor hem doe, is het helpen uitzoeken van zijn coach en dat we in overleg komen tot een goede keuze voor hem. Het is voor mij ook makkelijk om afstand te nemen als ik weet dat hij met een goede coach werkt.’
Wat is de belangrijkste les die je Alec wil meegeven?
‘Wat ik zo mooi vind aan hem is dat hij zo van tennis houdt. En dat is het belangrijkste. Hij houdt ervan om de competitie aan te gaan. Mijn les is, en dat geldt voor veel in het leven, zorg dat je álles doet wat je kunt om succesvol te zijn. Niets is zo erg als ergens op moeten terugkijken met spijt.’
Heb je ambities om het vak vancoach weer op te pakken?
‘Jazeker, maar dan meer buiten het seizoen om. Dus niet meer samen met een speler, reizend over de wereld. Maar juist in de voorbereiding op het nieuwe seizoen, een aantal weken als een soort consultant die net wat extra’s toevoegt aan een speler waardoor hij beter wordt. Zoals ik eerder ook gedaan heb met de Canadese topspeler Milos Raonic.’
Je bent al 17 jaar directeur vanhet ABN AMRO World Tennis Tournament (WTT). Waar haal je die drive vandaan?
‘Ik ben nu even lang directeur van het WTT als dat ik proftennisser ben geweest. Ik ben nog altijd dankbaar dat Ahoy en ABN AMRO mij na het beëindigen van mijn tenniscarrière de kans hebben gegeven toernooidirecteur te worden. Een van de mooie dingen is dat geen één editie hetzelfde is. Teleurstellingen, verrassingen, Federer die fantastisch speelt, er gebeurt altijd wel iets bijzonders. De week zelf is ook altijd heel leuk, daar kijk ik elk jaar weer naar uit. Daarnaast is het geen fulltime baan, het geeft me ook ruimte om er dingen naast te doen. Zo heb ik samen met een zakenpartner een vastgoedbedrijf en bestier ik al 23 jaar de Krajicek Foundation, die kinderen in aandachtswijken in aanraking brengt met sport en spel, waar onder meer ABN AMRO ook founding partner van is. We dragen met onze missie en Krajicek Playgrounds (ontmoetingsplekken in een wijk – red.) echt ons steentje bij aan de sociale cohesie in die aandachtswijken, daar ben ik heel trots op.’
