Direct naar content
5 min. leestijd
  • Auteur

‘Er hangen hier geen familieportretten aan de muur’

Het bedrijf van de familie Knaapen stamt uit 1652 en is voor zover bekend het op een na oudste familiebedrijf van Nederland. Van oorsprong was Knaapen een schildersbedrijf, vanaf 2003 richtte het zich ook op renovatie. Inmiddels is het uitgegroeid tot een multidisciplinair renovatiebedrijf met woningcorporaties als opdrachtgevers. Bart Knaapen, alweer de elfde generatie, staat aan het roer. Zijn broer Coen en zus Anneke zitten ook in het bedrijf. ‘Wij zijn van de Brabantse nuchterheid en voelen ons niet meer dan anderen.’

Eens in de zoveel tijd komen broers en zus bij elkaar. Om de zaak te bespreken, maar ook om even bij te kletsen. Zoals nu, op de dag van het interview. Anneke: ‘We hebben veel contact met elkaar. Niet alleen zakelijk, vooral ook vriendschappelijk. We kunnen het goed met elkaar vinden en gaan zo nu en dan samen op vakantie. De Brabantse gezelligheid is nooit ver weg bij ons, ook niet in het bedrijf.’ Coen vult aan: ‘Sociaal betrokken zijn zit bij ons in het DNA, dat gaat van generatie op generatie.’

Op de website wordt samenwerken veelvuldig benadrukt. ‘Als je ver wilt komen, ga dan samen.’ Een visie die de vorige generatie Knaapen in gang zette. Bouwen mét bewoners aan een betere buurt. Bart: ‘Het is een bijzondere kijk op renoveren waar mijn vader, Pieter Knaapen, mee is gekomen. Hij wilde meer dan alleen zakelijk succes. Hij wilde mensen inspireren en met hen samenwerken. Dát was voor hem succes.’ Anneke: ‘Vader was een idealist. Hij wilde hele wijken verbeteren, en daarmee het welzijn van bewoners. Hij dacht groots.’

Wat typeert jullie familie het meest?

Anneke: ‘We zijn toegankelijk, zorgzaam en gezellig. Op zakelijk vlak houdt dat in dat we ons niet meer voelen dan anderen.’ Bart beaamt dat: ‘Je ziet hier nergens familieportretten aan de muur. Coen en Anneke zijn weliswaar medeaandeelhouders, maar ieder heeft zijn eigen weg gekozen binnen het bedrijf. Coen is projectleider renovatie en onderhoud en Anneke is sociaal projectleider.’ Anneke: ‘Dat betekent in de praktijk dat ook Coen en ik gewoon op functioneringsgesprek moeten bij onze directe leidinggevenden. En misschien gaat dat er iets anders aan toe omdat wij van de familie zijn. Maar de focus ligt op elkaar scherp houden binnen onze rol, en dat doe je niet als je elkaar de hand boven het hoofd houdt. We weten privé en zakelijk goed te scheiden.’ Coen: ‘Typerend voor ons als familie is ook dat we heel gedegen zijn. We doen geen gekke dingen, zowel zakelijk als privé niet.’

Bespreken jullie ook zaken aan de welbekende keukentafel?

Bart: ‘We schuwen de gesprekken aan tafel niet, maar we willen anderen er ook niet mee vermoeien. Op hoofdlijnen weet iedereen wel wat er speelt.’ Anneke: ‘Onze moeder heeft nooit in de zaak gewerkt, maar er werd thuis wel altijd gesproken over Knaapen. Ook de koude kant weet wat er speelt. We bespreken aan tafel wel nieuwe opdrachten, maar niet de jaarcijfers.’ Bart: ‘De kinderen weten ongeveer wat wij doen, maar het is zeker niet zo dat ze worden klaargestoomd voor dit werk. Ze zijn nog jong. Toen ze kleiner waren, vonden ze het wel interessant om naar kantoor te komen en chocomel te drinken achter mijn bureau. Beetje directeurtje spelen.’

Hoe ziet jullie familiebedrijf anno 2022 eruit?

Coen: ‘Wij zijn een allround renovatiebedrijf met 130 man personeel. Onze klanten zijn woningcorporaties. We doen schilderwerk, grootschalige renovatie en onderhoud. We werken dus niet voor particulieren of kantoren. Vaak hebben we met huurders te maken, de bewoners, bijvoorbeeld als er sprake is van groot onderhoud. Daar komt het sociale stuk bij kijken. We begeleiden de bewoners gedurende de renovatie.’ ‘Een grote renovatie zorgt voor spanning en onzekerheid,’ zegt Anneke. Daar ligt haar rol. ‘Ik bezoek bewoners om te checken of alles duidelijk is en om hen zo op het groot onderhoud voor te bereiden. Mensen vinden het prettig om persoonlijk extra uitleg te krijgen. Want hoe je het ook wendt of keert, er komt heel wat op hen af.’ Sinds twee jaar begeleidt ze ook collega’s op de werkvloer. ‘We zagen dat het lastig was om aan mensen te komen. Er ging – terecht – veel aandacht uit naar de bewoners, maar er mocht ook wel meer aandacht zijn voor de medewerkers, zodat zij met meer plezier hun werk doen.’

Wat doet de jongere generatie anders dan de vorige?

Bart: ‘We leven nu in een digitale, mondigere wereld. Processen verlopen sneller. Communicatie speelt een grote rol, daar zetten we vol op in. Een team van negen collega’s verzorgt bij ons de communicatie, met name gericht op bewoners. Bewonerscommunicatie is bij ons een integraal onderdeel van het proces en project. We geloven dat dit nodig is om ons werk goed te kunnen doen. Zo ontvangen bewoners bij elk project een EHBO-koffer: Eerste Hulp bij Onderhoud. Met een scheurkalender, een voorbereidingskaart, afdekplastic en oordopjes, want we kunnen helaas niet geruisloos renoveren.’

Anneke: ‘Onze vader was enorm creatief. Hij liep voor de muziek uit. Wat hij bedacht werd vaak jaren later interessant voor de markt. Helaas is hij drie jaar geleden overleden. Wij namen het stokje in 2012 van hem over, al bleef hij altijd betrokken. Wat ik jammer vind is dat hij niet kan zien hoe goed het gaat met het bedrijf en dat we met toffe dingen bezig zijn. Hij had alle vertrouwen in ons. Hij heeft de zaak ook niet zomaar overgedaan. We moesten een competentieonderzoek doen, om te kijken of we geschikt waren. Dat hebben we goed afgerond, wat wederzijds vertrouwen gaf.’ Coen: ‘We durven gelukkig wel onze eigen koers te varen. Het is niet zo dat we ons voortdurend afvragen: hoe zou pa het hebben gedaan of gewild?’

Wat is het grootste vooroordeel van werken in een familiebedrijf?

Bart: ‘Dat je als kind voorbestemd bent om het familiebedrijf over te nemen, dat het een moetje is. Dat was bij ons absoluut niet het geval. De keuze om in het bedrijf te stappen lag geheel bij ons. Als een externe het bedrijf had overgenomen, had mijn vader het ook goed gevonden.’ Het mag nooit vanzelfsprekend zijn dat kinderen een bedrijf overnemen, vindt Anneke. ‘Dat is voor niemand goed. Ook wij hebben straks een verantwoordelijkheid om het stokje goed over te dragen. We kijken dan niet primair naar de volgende generatie, we kijken naar een nieuwe geschikte aandeelhouder.’

1652

Oprichting door Francis Knaapen. Het is het op een na oudste familiebedrijf van Nederland.

1917

Ingebruikname eerste lakspuitstraat van Nederland.

1952

Uitgave jubileumboek Knaapen, drie eeuwen schilderen, door Lambert Tegenbosch.

2003

Knaapen wordt allround renovatiebedrijf, gericht op wooncorporaties.

2012

Anneke, Bart en Coen, de elfde generatie Knaapen, worden aandeelhouders.

Heeft u een vraag over dit artikel?

De specialisten van ABN AMRO MeesPierson komen graag met u in contact.