In gesprek met thrillerauteur Lex Noteboom

Je schrijft thrillers. Wat is het laatste dat jij spannend vond?

‘Ja, dat was toch echt het moment dat De man met duizend gezichten uitkwam. Niet te doen, die spanning. Iets waar je jarenlang aan hebt gewerkt, stuur je de wereld in en je hebt geen enkele invloed op hoe het wordt ontvangen. Dat is zo kwetsbaar. Dagenlang heb ik me zo veel mogelijk beziggehouden, alles om mezelf maar af te leiden. Die eerste dagen zijn best wel stil, want de recensies komen natuurlijk niet op dag een al binnen. Maar je zit wel te wachten, dus dan stijgt de spanning behoorlijk.’

Jouw boekendeal met A.W. Bruna kwam niet uit de lucht vallen. Je had al naam gemaakt met je audiodrama The Deca Tapes. Kun je daar iets meer over vertellen?

‘Schrijven, dat zit gewoon in me, dat doe ik al van kleins af aan. Ik heb op jongere leeftijd ook al manuscripten naar uitgeverijen gestuurd, maar daar kwam niets van terecht. Toen ik het idee voor de plot van The Deca Tapes kreeg, voelde ik: dit is een goed idee, hier wil ik echt iets van maken. Ik heb overwogen om het zelf als boek te publiceren, maar dat leek me niet de beste aanpak. Podcast was op dat moment helemaal het ding en mijn verhaal leende zich goed voor een audiodrama, dus het leek me een 
win-win.’

Best een investering, om een audiodrama te maken zonder te weten of het wat gaat opleveren.

‘Het was een enorme gok. Het budget was eigenlijk nul. Ik had al wat ervaring met het opnemen en bewerken van audio, dus ik kon veel zelf doen. Maar ik moest ook kosten maken, zoals het inhuren van stemacteurs. De opportunity cost heb ik niet eens uitgerekend; dat wil ik niet weten. Ik wilde dit gewoon maken. Buiten de podcast om had ik een plan om het verhaal via sociale media te promoten. Daar kwamen mijn marketingvaardigheden goed van pas.’

En je gok loonde, want het succes van de podcast opende deuren.

‘Zeker toen de podcast werd genomineerd voor een Webby Award en een Lovie Award won. Dat zorgde voor een hoop aandacht. Opeens zat ik aan tafel bij RTL en BNR, daar kun je niet tegenop marketen. Ook werd ik op allerlei plekken uitgenodigd om te vertellen hoe ik de podcast had aangepakt, zoals bij WPG, waar De Bezige Bij en A.W. Bruna onder vallen. Dit is m’n kans, dacht ik toen. Na afloop kwam de uitgever van A.W. Bruna naar me toe en vroeg of ik nog ideeën had voor een boek. Halverwege de pitch van mijn eerste idee zei hij al: dit moeten we gaan maken. Zo is het balletje gaan rollen.’

Hoe kwam je op het idee om naast het boek ook de podcast De vrouw met duizend gezichten te maken?

‘Dat had een creatieve en een strategische reden. Het verhaal over een strijd wordt meestal verteld door de winnaar, terwijl het altijd meerdere kanten heeft. Ik kreeg het idee om twee verhalen te maken over deze strijd. Het tweede verhaal leende zich goed voor audio en de twee verhalen kwamen nog beter tot uiting door die combinatie van media. Dat was de voornaamste reden, maar het is absoluut ook een marketingtool. Ik was verbaasd over de aandacht die er kwam voor een jongen die op z’n zolderkamer in Amsterdam The Deca Tapes had gemaakt, dus het zou zonde zijn om niet mee te liften op die aandacht voor podcast. De combinatie maakt ook dat mensen naar je toe komen. Mijn boek en podcast zijn nu gekocht door een Britse uitgever. Die deal kwam er omdat ze het verhaal inhoudelijk goed vonden, maar ik kreeg hun aandacht vanwege die combinatie van boek en podcast. Er worden heel veel goede boeken geschreven, maar ze hebben het mijne gelezen.’

Wat gaat voor: strategie of creativiteit?

‘Het idee gaat altijd voor. Ik doe dit niet om rijk te worden, dan kan ik me beter voor de volle honderd procent op mijn marketingbedrijf storten. Dat betaalt veel beter dan schrijven. Ik doe het omdat ik houd van de ideeën die ik heb, de verhaallijnen die ik bedenk. Maar ik wil het wel op zo’n manier maken dat het succesvol wordt. Dat is soms een gekke balans.’

In sommige recensies wordt jouw aanpak dé nieuwe manier van publiceren genoemd. Ben je het daarmee eens?

‘Dat zou ik niet zo stellig willen zeggen. Er worden nog steeds steengoede debuten uitgegeven die het ook heel goed doen. Maar ik denk dat er ook zat goede boeken zijn die niet gepubliceerd worden, dus geluk speelt wel een rol. Een manier om de willekeur te beïnvloeden is jezelf in de kijker spelen, zoals ik heb gedaan met podcast. Dan laat je een uitgever zien: ik ben in staat om een publiek te trekken met mijn verhalen.’