Portret Ron Simpson: ‘Iedereen werkte ineens in een avocado callcenter’

Goede vriend Julien is uit hetzelfde hout gesneden. We deden honderd dingen, maar alles was tijdelijk. Een campagne is zo voorbij en na een event of show ben je blij dat je de foto’s nog hebt. Op een zonnig terras in oktober begon het idee voor een mono restaurant (koken op basis van één ingredient), dat is iets blijvends. Het moest iets zijn wat we zelf lekker vinden en het liefst elke dag eten. Na het derde drankje wisten we het: de avocado. Geliefd, voedzaam, veelzijdig én kleurrijk. ’s Nachts kon ik er niet van slapen. De volgende dag liep ik mijn marketingbureau binnen en zei: ‘Stop allemaal met werken en laat mij zien hoe een avocadorestaurant eruit ziet’. Binnen een uur kreeg ik de vetste dingen terug, het design, concept, menu, logo’s, allemaal één kleurrijk feest.

Na een post op Facebook was er geen weg meer terug. We gingen viral met honderden miljoenen views over de hele wereld. We zaten in een Japanse gameshow, stonden in de Amerikaanse krant en kregen driehonderd e-mails per dag, zestig telefoontjes en tientallen franchiseverzoeken. Iedereen in mijn marketing-bureau werkte noodgedwongen in een avocado callcenter. Zodra mensen wisten waar ons pand zat, moesten we elke dag honderd mensen wegsturen.

Na vijf maanden gingen we open. De dag van tevoren sliepen er fans voor de deur. Die rij is nooit meer weg-gegaan. We zitten nu in Amsterdam en in Brussel en zijn bezig met een zaak in Madrid. We willen open in zo’n vijfentwintig toffe steden ter wereld. Geen exacte kopieën, maar ons concept in combinatie met eigen cultuur, smaak en gevoel. Alles wat ik leuk vind, komt samen: branding, PR en mijn liefde voor eten is alleen maar gegroeid. Wat begon als een leuk idee is nu uitgegroeid tot de grootste en leukste uitdaging van mijn leven.’