Financial Focus interviewde in de eerste dagen en weken van de coronacrisis 25 ondernemers. Hoe is het deze ondernemers bijna twee jaar later vergaan? We vragen het Frank Klaassens, eigenaar van Tepper-Efka. Het bedrijf is importeur van diverse automotive- en motor-artikelen.
‘Achteraf denk ik: Jongen, had je toen niet zo druk gemaakt’
Het is anderhalf jaar geleden dat we elkaar spraken. In de eerste dagen van de lockdown. Jij had op dat moment al lang met een coronacrisis te maken, hè?
‘We horen nu dagelijks over leveringsproblemen en tekorten. Dat levert problemen op voor consumenten. Maar omdat de coronacrisis ontstond en begon in China, en wij veel van onze producten uit China halen, hadden wij er inderdaad al snel last van.’
Hoeveel last heb je van covid-maatregelen gehad? Of juist niet?
‘Toen wij elkaar spraken wist niemand wat er ging gebeuren. Zoiets als de NOW-regeling, we hadden er nog niet van gehoord. Je had gewoon geen idee. Als ondernemer houd je daar niet van. Want je wil alles plannen.’
Wat heb je van deze periode geleerd?
‘Ik kijk niet meer te ver vooruit. Dat doe je als ondernemer natuurlijk wel, maar dat heeft geen zin. Dat merken we aan de containervervoer, waar de prijzen ontploft zijn en al vier à vijf prijsverhogingen zijn geweest op een aantal productlijnen in een jaar. Normaal had je er één in een jaar of zelfs in de twee jaar. Door alle onzekerheden die er nu zijn, is ver vooruit kijken geen optie meer.’
Wat doet die onzekerheid met jou?
‘In het begin was het niet goed voor mijn nachtrust. We hebben toen snel besloten om per dag te reageren. Want er gebeurde zoveel. Dat heeft ons wel gered. We zijn er uiteindelijk ook heel goed doorheen gekomen. We hebben zelfs de beste twee jaar uit ons bestaan gehad. Wie had dat kunnen denken? We zijn in principe een B2B-leverancier. Maar onze omzet via internetverkoop ontplofte sinds de start van de coronacrisis. Daarin hebben we heel veel aanpassingen gedaan. We hebben het magazijn verbouwd en zijn er nu volledig op ingericht om rechtstreeks te leveren aan en namens onze klanten. Daar hebben we op geschakeld om het de online klant zo goed mogelijk naar de zin te maken. Dat heeft ons geen windeieren gelegd. Achteraf denk ik: Jongen, had je toen niet zo druk gemaakt.’
Dus deze crisis heeft achteraf gezien heel veel opgeleverd?
‘Ja, het klinkt een beetje wrang. Corona heeft duidelijk een verschil gemaakt: óf je zat aan de kant waar de klappen vielen - in de horeca en evenementbranche bijvoorbeeld - óf je zat aan de kant waar het niet op kon. Als ik zie hoe het aantal klanten online gestegen is en nog steeds stabiel is, dat had je toen niet durven dromen.’
Wel een gewaagde zet om in een onzekere tijd te investeren?
‘Klopt. Dit bedrijf bestaat al tachtig jaar. We zijn al vrij snel volledig geautomatiseerd. Maar de reguliere verkoop ging vooral via vertegenwoordigers die langskomen, echt traditioneel dus. We hadden al wel veel internetverkoop, maar vooral grote pallets. We hebben ons magazijn echt fysiek moeten aanpassen om al die kleine pakketten te versturen. Daar waren we niet op ingericht. We hebben het in drie maanden omgebouwd. Het was een gok, maar je had geen keuze.’
Heb je iets veranderd aan jezelf, je leefstijl, je manier van leidinggeven?
‘Ik heb twee keer per week via e-mail al het personeel op de hoogte gehouden over hoe we er voor stonden, waar we mee bezig waren, wat we van plan waren. Dat heeft ook mijn eigen gemoedsrust geholpen, dat zij wisten hoe het zat en dat we er alles aan deden om te overleven. Zij waren ook bang om hun baan te verliezen en ik was bang dat het hele zooitje omviel. Dus ik ben veel opener gaan communiceren naar iedereen. Dat heeft ons allemaal geholpen. Iedereen zette de schouders eronder. Kantoorpersoneel heeft vol bijgesprongen in het magazijn bijvoorbeeld.’
We begonnen dit interview over de leveringsproblemen in de wereld. Is dat de grootste uitdaging voor jullie en jullie sector?
‘Het is voor iedereen een uitdaging. We hebben ongeveer 350 leveranciers en het hele jaar door hebben we te maken met prijsverhogingen. Daar zijn we nog lang niet uit. Ik denk dat we uiteindelijk mee gaan maken dat producten te duur worden voor consumenten. Een voorbeeld: wij verkopen wieldoppen, die komen voor een groot gedeelte uit Europa. Wat wij nog wel uit Azië haalden, dat kopen wij nu niet meer. Als de prijs van de container hoger is dan de waarde van wieldoppen in de container, dan houdt het op. Daar zitten we nog middenin. Ik moet zorgen dat ons bedrijf blijft draaien, en dat lukt alleen als ik de prijzen doorbereken. Dat moeten onze klanten betalen, alleen de vraag is: hoelang gaat de consument dat accepteren? Maar vroeger had ik me daar druk om gemaakt en nu zie ik wel wat er gebeurt.’