Nikki: ‘Drie vrouwen aan het roer van een distilleerderij, daar moeten veel mensen nog steeds erg aan wennen, haha. Mannen denken vaak dat ik de receptioniste ben. Kijken met grote ogen als ik met de vorkheftruck rijd.’
Fenny: ‘Tja, dat is altijd al zo geweest. We zitten in een mannenwereld. Nadat ik de zaak van mijn vader had overgenomen, bleven sommige klanten naar hem vragen. “Mijn vader? Die is allang met pensioen”, riep ik dan. Ach ja, vrouwen worden nog steeds onderschat. Dat mijn dochters als vierde generatie nu ook in de zaak werken, vind ik natuurlijk geweldig. Al heb ik daar nooit enige druk op gezet.’
Marlous: ‘Dat is waar. Toch leek het mij als klein meisje heel leuk om later het familiebedrijf over te kunnen nemen. Ik heb bedrijfskunde gestudeerd, dat kon wel van pas komen, dacht ik. Nu werk ik als implementatieconsultant van software en deels in de zaak. Ik doe alles rond marketing en communicatie en val hier en daar in als er handen tekort zijn.’
Nikki: ‘Ik ben rond mijn twintigste in de zaak gekomen. Na mijn koksopleiding startte ik in het restaurant van ons proeflokaal. Ik genoot van de verhalen van mijn vader, die proeverijen hield. Leerde van mijn oma over de likeuren die in de sausen werden verwerkt. Daarna wilde ik graag het distilleervak leren van mijn moeder. Ik begon in de productie en leerde gaandeweg de recepten van haar.’
Fenny: ‘Het verhaal van onze distilleerderij begon met mijn grootvader Adriaan van Wees. Hij startte in 1922, met een pand in de Jordaan. Daar zitten we, als laatste ambachtelijke distilleerderij van Amsterdam, nog steeds. Toen opa in 1955 plotseling overleed, moest mijn vader de zaak overnemen. Op zijn negentiende! Ik wilde altijd graag studeren, maar dat vond mijn vader maar onzin. Ik ging werken bij een reclamebureau en studeerde in de avonduren. Maar ik belandde uiteindelijk toch in de zaak en leerde van mijn vader het ambacht van distilleren.’
Nikki: ‘Vergis je niet: het is een ontzettend complex vak. Je werkt met natuurproducten. Als ik bijvoorbeeld aardbeienlikeur maak, weet ik dat de ene oogst aardbeien heel anders smaakt dan de andere. Het is een ambacht dat je pas na jaren in de vingers krijgt.’
Fenny: ‘Nikki heeft echt talent voor het vak. Ze tovert de mooiste distillaten uit de distilleerderij en heeft meer geduld dan ik. Bij distilleren draait alles om de geuren. Vergeet niet: wat je proeft wordt grotendeels bepaald door de geur. Na het werk liet mijn vader ons zijn handen ruiken. Dan moesten wij als kinderen raden welke likeur hij die dag had gemaakt.’
Marlous: ‘Nou, die gewoonte heb jij van hem overgenomen, want zo zijn wij ook opgegroeid. En nog zitten we iedere zondag bij elkaar aan de keukentafel, om te ruiken en te proeven. Ik heb geleerd om m’n reuk goed te gebruiken. Als het heeft geregend, kan ik al blij worden van die specifieke geur zodra ik buiten kom.’
Fenny: ‘We distilleren zo’n zestig likeuren en zeventien soorten genever. Daarnaast lanceren we regelmatig nieuwe producten, zoals onze Three Corners Yuzu Distilled Dry Gin en Yuzulikeur. Ons assortiment bestaat uit zo’n vierhonderd producten. De markt voor gedistilleerd krimpt. Mensen drinken minder, leven gezonder. Grote fabrikanten als Hooghoudt hebben het niet gered. Wij doen het al decennia heel goed. Ik stuur niet op zoveel mogelijk omzet, maar op een gezonde marge. Wij doen niet mee aan die ratrace van altijd maar maximaal willen groeien. We gaan absoluut voor kwaliteit en onze klanten weten dat dat meer mag kosten dan fabrieksmatig spul uit de supermarkt. Ook sterrenkoks werken met onze producten. Zo hebben we met Sergio Herman een lunchmenu met genevers samengesteld. En een toppatissier als Joey Mercuur verwerkt onze esprits en likeuren in zijn bruidstaarten. Mijn vader werd lang geleden gevraagd om een likeur te bedenken voor de kerstdagen. Dat werd Hemel op Aarde, bereid uit onder andere brandewijn, palsuiker, honing, bitters, cacao en kersen. Die smaakt als een vloeibare kersenbonbon. Een groot succes, we verkopen ’m nu het hele jaar door.’
Marlous: ‘Mensen vragen ons vaak hoe het is om intensief met je familie te werken. Ik heb ook ervaring met werken in een bedrijf en nou, het verschil is erg groot. Met familie samenwerken vind ik veel makkelijker. Je deelt een passie voor het bedrijf en botst daardoor geregeld, ook doordat we alle drie koppig zijn, maar we hebben ook veel compassie met elkaar. In een niet-familiebedrijf krijg je doelstellingen mee, moet je je vaste taken afronden en werkt ieder voor zich. Dat is toch anders.’
