Wie goed doet, goed ontmoet

Ik draai al een tijdje mee in de financiële wereld en heb het altijd ongelooflijk interessant gevonden om alle belangen van de verschillende bestuurders en stakeholders te doorgronden en daar waar mogelijk en nodig te interveniëren. Kijkt een bestuur alleen naar het rendement op het vermogen en rekt het de uitgangpunten steeds meer op? Waar het voor mij om gaat, is dat de regels van goed bestuur eerbiedigd worden. Dat betaalt zich terug in een positief resultaat en dat is wat ‘wie goed doet, goed ontmoet’ voor mij betekent.

Dilemma’s

Wie als bestuurder goed wil doen én langs het morele kompas wil varen, moet verantwoordelijkheid nemen en het belang van integriteit, geloofwaardigheid, onafhankelijkheid en transparantie niet onderschatten. Als bestuurder krijg je met talloze dilemma’s te maken. ‘Wat te doen bij deze lage rente?’ ‘Hoe zwaar wegen we duurzaamheid of ecologie mee in onze beleggingsportefeuille?’ ‘In een ander bestuur waarin ik zit, doen we het heel anders, moeten we dat hier dan ook niet zo doen?’Als bestuurder moet je ervoor waken dat wat je wenst, niet alleen een uiting is van jouw persoonlijke voorkeur. Ook moet het passen binnen het beleggingsstatuut, de wet- en regelgeving en de doelstelling van de organisatie.

Moreel kompas

Voor mij gaat het erom wat kan en wat mag. Dat is mijn persoonlijke morele kompas. Ik schreef al eerder over mijn eigen wens om meer diversiteit aan de bestuurstafel; diversiteit levert ook in dit kader een bredere kijk op zaken en een evenwichtigere besluitvorming op. Bij vrouwen bijvoorbeeld, weegt het sociaal rendement zwaarder dan het financieel rendement. Ook de bereidheid om risico te nemen verschilt; mannen zijn bereid meer risico te nemen dan vrouwen. De balans en discussie hieromtrent maakt het uiteindelijke besluit sterker.

Spelregels

Hoeveel risico acceptabel is, is voor een bestuur een cruciale vraag. Met andere woorden: welke risico’s kun je, mag je en wil je accepteren? Kunnen, mogen en willen… Het zijn de meest basale woorden, maar het is wel waar het bij ‘good governance’ om draait. Ik zie gelukkig ook hoe het belang van ‘goed doen’ in de bestuurskamer in de loop der jaren is toegenomen. Ik vind dat dat moet worden aangemoedigd. Tegelijkertijd intrigeert het me enorm hoe al die verschillende mensen met verschillende wensen en eisen de spelregels van ‘besturen’ interpreteren.

Prominente plek

Binnenkort ben ik Gecertificeerd Commissaris en ondanks de (werk)ervaring in mijn achterzak, merk ik dat een meer theoretische toets zeer welkom is om een nog duidelijker beeld te krijgen van wat een bestuursfunctie inhoudt. Naast de interpretatie van de spelregels, is de dynamiek in de ‘boardroom’ voor elk bestuur de grootste uitdaging als het om ‘good governance’ gaat. Ik zou zelf ook graag vaker aan de andere kant van de bestuurstafel willen plaatsnemen om invulling te geven aan die kerntaak van een bestuurder. Goed doen, hoort op een prominente plek in het bestuur van (maatschappelijke) organisaties te staan. Want wie goed doet, goed ontmoet.