Gevraagd: onervaren en enthousiaste bestuurder

Herinnert u zich nog het moment dat u voor het eerst na uw studie solliciteerde? Ik weet het nog goed. Wat vroeg men veel en hoe weinig kon ik nog bieden als onervaren en net afgestudeerde jongedame. Dat wil zeggen, ik had natuurlijk veel in mijn mars, maar voor de job nog niet aantoonbaar. Nu, enkele decennia later, denk ik hieraan in het licht van mijn vurige wens dat meer vrouwen zitting nemen aan de bestuurstafel.

Je bent een vrouw

Ik werd onlangs door een topbestuurder gevraagd voor een rol in de Raad van Toezicht. Deze voor mij belangrijke stakeholder vroeg me voor de portefeuille financiën. Ik gaf aan dat ik wel kleine bestuursrollen had gehad, maar dat deze rol wel van een andere orde was. Ze zei dat ze me had benaderd vanwege mijn kennis en expertise op het gebied van financiën en om mijn vaardigheid strategisch mee te denken. Ik was vereerd en mijn ego was gestreeld. Tot ze, blozend, ook een minder goed argument gaf: “Je bent een vrouw”.

Er is nog veel te doen

Het percentage vrouwen in de raden van bestuur van beursgenoteerde bedrijven steeg in 2020 van 9 naar 12 procent. Het aandeel vrouwelijke commissarissen groeide van 27 naar 30 procent. In 2020 was – net als in 2019 – één op de vier nieuw benoemde bestuurders een vrouw. Driekwart van de nieuwe bestuursfuncties ging naar een man. Volgens Mijntje Lückerath, opsteller van de Female Board Index en hoogleraar corporate governance, is er sprake van een trendbreuk. Maar als ik die ‘sprong’ zie, denk ik dat er nog veel te doen is.

Professionele achtergrond

Hoe komt het toch? Zijn de eisen en voorwaarden niet aantrekkelijk genoeg voor vrouwen of maken deze juist de weg naar een bestuursfunctie moeilijk begaanbaar? Of hebben vrouwen zelf het gevoel niet goed genoeg te zijn voor die rol? Ik denk dat al deze aspecten een rol spelen. In mijn werkveld, de wereld van Instituten & Charitas, ziet het er trouwens net iets anders uit. Want bij maatschappelijke organisaties werken er relatief veel vrouwen in topfuncties. Volgens het Centraal Planbureau is ongeveer 34 procent van de bestuurders daar een vrouw. Dat zie ik ook in mijn dagelijkse praktijk; ik zit aan tafel met besturen waarin steeds meer vrouwen zitting nemen. Dat zijn overigens weinig penningmeesters. Maar alle vrouwelijke bestuurders die ik spreek, zijn zelfbewust en hebben een professioneel stevige achtergrond.

Evenwichtige besluitvorming

Ik ben enorm blij dat we steeds meer een punt van diversiteit in raden van bestuur maken. Diversiteit (niet alleen op het gebied van gender) levert een bredere kijk op zaken op. Het zorgt voor een evenwichtiger besluitvorming en uiteindelijk een beter resultaat. Ik ben graag sparringpartner voor nieuwe bestuurders als het om hun (bestuurlijke) financiële huishouding en governance gaat. Zo belde ik onlangs na een Teams-meeting met de beleggingscommissie van een grote congregatie (kloosterorde), één van de nieuwe vrouwelijke bestuurders. Ze was tijdens de vergadering  relatief stil, maar stelde goede vragen. Ik gaf in dat telefoongesprek aan dat ik graag nader met haar wilde kennismaken en merkte al gauw dat ze behoefte had aan meer inzicht op het financiële vlak. We hebben anderhalf uur met elkaar gesproken en het viel mij ook bij haar op dat ze veel meer wist dan ze dacht.  We hebben nu een goede band en ze weet me te vinden als sparringpartner. Het doet me dan ook goed om te horen dat mijn telefoontje haar hielp om haar rol in de beleggingscommissie beter te kunnen vervullen.

Steentje bijdragen

Zeg ik nu dat je als bestuurder onervaren zou moeten zijn zoals de titel suggereert? Natuurlijk niet! Maar een professional zonder bestuurservaring selecteren, zou weleens meer diversiteit in de bestuurskamer kunnen brengen. Ik hoop zo een steentje te kunnen bijdragen aan mijn missie om een evenwichtige besluitvorming met mannen en vrouwen in besturen te realiseren.