Portret: Don Perridon
De duurste universiteit ooit
‘Eigenlijk zou ik het techbedrijf van mijn familie overnemen, Trust International. Ik begon aan een traject van zeven jaar. Eerst in de Mediamarkt met een rood shirt, daarna sales in Hamburg en inkoop in China. Iets waar veel mensen van dromen. Onderdeel van het traject was het beheren van de social media-accounts. Daar werd ik heel enthousiast van, het gaf een enorme kick de accounts te zien groeien en zo miljoenen mensen te bereiken. Maar mijn familie had een doel voor ogen: bedrijfsovername. Ineens begon ik mij af te vragen waar ik echt blij van werd. Eigenlijk was het duidelijk: social media. Ik besloot de sprong in het diepe te wagen en te stoppen met dit traject.
In die periode praatte ik veel met een vriend over hoe je een waarde kan hangen aan mensen op social media en hoe bedrijven hier slim gebruik van kunnen maken. Wij bedachten een app waarmee bedrijven mensen korting of voorrang geven als ze een foto plaatsen van hun product. Een app bouwen kost geld. Ik nam een tweede hypotheek op mijn huis, wat natuurlijk een groot risico is. We hadden al tienduizenden euro’s in de app geïnvesteerd, toen deze flopte. Alles liep vast. De verkeerde techpartner bleek achteraf. Maar nu moesten we doorzetten. Ik zie het als leergeld, bij een heel dure universiteit, dat wel.
Na de tweede livegang werden we ineens groot opgepikt door de media en zie je jezelf terug bij Editie NL. Maar we zijn er nog lang niet, onze app is nog niet zo’n vliegwiel als Uber of Instagram, dáár ga je natuurlijk voor. We hebben meteen een survey gedaan onder de eerste gebruikers. De boodschap was duidelijk: mensen willen geen korting, maar geld. Daar hebben we ons businessmodel op aangepast. Als je nu met je Illy-koffie op een foto staat en de likes stromen binnen, dan wordt er direct geld op je rekening gestort.
Nu is het moment. Booming worden, dat is het doel. Nu ik in deze opbouwfase zit, kijk ik met veel meer respect naar mijn vader. Hij is ook ooit begonnen met niks en heeft een succesvol bedrijf uit de grond gestampt. Ik heb natuurlijk de stap genomen om voor mijzelf te beginnen, maar besef maar al te goed dat ik heel veel van hem kan leren.’
Wie is jouw grootste inspiratiebron?
Valentijn Rensing, de eigenaar en oprichter van Youfone. Ik zat op kantoor op de Blaak in Rotterdam bij de eigenaar van fresh ’n Rebel, producent van stijlvolle speakers en koptelefoons. Hij zei tegen mij: ‘Ga eens met Valentijn praten.’ Ik heb een gesprek met hem gehad, dat zat meteen goed. Hij is 38 jaar en heeft al heel veel bereikt. 300.000 mensen maken dagelijks gebruik van zijn product en hij werkt met een team van veertien man, veertien man! De automatisering in zijn bedrijf is echt top. Ik krijg altijd energie van onze gesprekken. Ik kan mijn ei kwijt, maar hij heeft ook een duidelijke mening en visie, daar kan ik wat mee. Hij weet ook dat ondernemen niet altijd over rozen gaat, hij heeft faillissement gekend en moest weer thuis aan de eettafel opnieuw beginnen. Het inspireert mij dat hij nooit heeft opgegeven en juist daardoor zoveel heeft bereikt.
Wat is volgens jou the next ‘big thing’?
Ik geloof in het marketing by consumerslandschap. Ik wil de influencers niet afbranden, maar die markt verandert langzaam. Sommige mensen zien influencers zelfs als een vies woord. Staan ze wel echt achter een merk of doen ze het voor de poen? De algoritmes van Instagram veranderen en je ziet dat de engagement van influencers minder wordt. Daar spelen wij op in, want de foto van je broers of je tante like je altijd. Ik vraag mensen weleens waarom ze nog geen post hebben gedaan voor een bepaald merk, dan zeggen ze simpelweg: ‘Omdat ik daar niks mee heb’. Die echtheid hebben we nodig in de marketing. Grote merken hebben nu 10 tot 15 procent innovatiebudget, langzaam wordt er steeds meer budget vrijgemaakt voor deze nieuwe tak van sport. Grote merken zijn altijd voorzichtig. Het heeft tijd nodig, maar we kunnen er niet omheen.
