Hollands Glorie: Doornbos Equipment

‘Commercie is niks voor mij, dacht ik. Laat dat handelen maar aan mijn broers over. Toch ben ik het bedrijf ingerold. Het begon als een toevallige samenloop van omstandigheden’, vertelt Denise. ‘Op het punt dat ik niet goed wist wat ik wilde in mijn carrière kwam er een plek op de HR-afdeling vrij. De rol leek mij wel interessant. Ik dacht: als het niet bevalt, stap ik weer op. Maar dat liep allemaal heel anders dan gepland.’

Haar broer Frank (41) werkt op dat moment al in het bedrijf. Broer Stuart (34) volgt later. Met haar vader heeft ze maar vijf jaar samengewerkt. In 2011 wordt hij ziek en drie jaar later overlijdt hij. ‘Dat was zo’n rare tijd. Het was crisis. Ik was net moeder geworden en toen werd mijn vader ook nog ziek. Mijn broer en ik hadden nog niet de ambitie om het bedrijf over te nemen. Ik had eerlijk gezegd ook geen idee hoe hij het bedrijf runde, mijn vader liet niet makkelijk meekijken.’

Het verschil maken

Denise en haar broer besluiten uiteindelijk een directeur van buitenaf aan te trekken. ‘Toen ging er eigenlijk een hele nieuwe wereld voor mij open. Van hem leerde ik dat een bedrijf runnen vooral betekent dat je heel veel keuzes maakt. Wie wil je zijn als bedrijf en hoe richt je dat zo goed mogelijk in? Steeds vaker dacht ik: dat kan ik ook, misschien zelfs wel beter. Ik geef echt om de mensen. In mijn ogen is dat heel belangrijk.’ Door de financiële crisis moest er noodgedwongen gereorganiseerd worden. Dat zette Denise extra aan het denken. ‘Ik vroeg mij af waar wij als bedrijf voor staan, wat we mensen willen meegeven en hoe ze zich hier optimaal kunnen ontwikkelen.’

Als de nieuwe directeur ook binnen twee jaar ziek wordt en overlijdt, voelt Denise dat dit haar tijd is. ‘Stiekem vroeg ik me af waarom de Raad van Advies mij niet vroeg voor een directeursfunctie. Op een gegeven moment werd ik ongeduldig en klopte ik zelf maar aan. Uiteindelijk kwam de aap uit de mouw: ze wilden dat ik zelf zou opstaan, dat had ik bij dezen gedaan. Het voelde goed. Ik wist dat ik met gezond verstand en heel veel liefde echt het verschil kon maken.’

Je runt het bedrijf met je twee broers, hoe is dat?

‘Als je met elkaar bent opgegroeid, dan zijn de banden en verhoudingen diep geworteld. Het is daarom belangrijk om helder te hebben wie je bent tijdens een gesprek. Daarvoor hebben wij de hulp van een coach bij gezocht. Dat gaat niet vanzelf, het is best complex. Je wilt beide banden goed houden: de emotionele band en de zakelijke band. Gelukkig hebben we een gemeenschappelijk doel: we willen het samen heel erg goed doen. Je leert door te praten, daar ben je toe gedwongen. Praten versterkt de band. Eigenlijk is dat de kers op de taart, want we hebben elkaar zoveel beter leren kennen doordat we samen een bedrijf runnen.’

‘Als directeur van een bedrijf werk je sowieso veel en hard. Nu kan ik al die tijd met mijn familie doorbrengen, dat vind ik heel erg fijn. Mijn vader had nooit veel vrienden, wel veel zakelijke relaties. Ik vond dat altijd raar, maar nu snap ik dat wel. Zakelijke relaties worden ook vaak vrienden. Het is gewoon lastig om naast het runnen van een bedrijf en een gezin ook nog een sociaal leven te hebben. Daarom vind ik het extra waardevol om dit met mijn broers te doen. Natuurlijk zijn wij ook tegen dingen aangelopen, daar leer je van. We spreken nu bijvoorbeeld af wanneer we niet over de zaak praten.’ 

Wat voeg jij toe als eerste vrouw in het familiebedrijf?

‘Het is leuk om te zien dat elke generatie weer iets anders toevoegt aan het bedrijf, passend bij de tijdgeest. Het bedrijf is dus hoe dan ook heel erg veranderd. We zijn in 1938 begonnen in de handel in groenten en fruit. Dat werd de handel in hijskranen in 1945. Dat is nogal een stap, natuurlijk. In het begin paste ik me aan. Dat is logisch want er staat al een bedrijf, wij hebben het niet zelf opgericht. Alles loopt al. Maar daar kan je wel verandering in aanbrengen, dat maakt het juist zo leuk.’

‘Ik ben heel erg mensgericht. Vaak dacht ik: pas ik wel in dit bedrijf? Maar ik denk juist dat ik het menselijke aspect kan aanbrengen in dit commerciële bedrijf, het soort leiderschap dat past bij deze tijd. De mensen staan op één en vanuit daar leveren we de beste service. Mijn broers voelen dit ook heel erg, maar het is vooral aan mij om dit nu handen en voeten te geven in het bedrijf.’

‘Ik breng meer ruimte voor rust, reflectie en feedback, dat is er lange tijd niet geweest. Mijn vraag is altijd geweest: wat wil ik neerzetten in deze wereld? En hoe past dat in dit bedrijf? Dat gaat over de ziel van het bedrijf en uit zich bijvoorbeeld in een focus op welzijn, plezier en op persoonlijke en professionele ontwikkeling van mensen. Daardoor zijn we ook gestart met het verzorgen van externe opleidingen op het gebied van veiligheid.’

Hoe zie je de toekomst?

‘Ik hoop elke dag te leren, dat komt wel goed. Juist omdat we een commercieel bedrijf zijn, gaat alles heel snel. Ik voel ook echt dat ik met dit bedrijf iets kan toevoegen. Het feit dat we een familiebedrijf zijn, maakt het des te interessanter. Ik leer ontzettend veel over mezelf, over communicatie en de diepgewortelde structuren die er binnen ons gezin en binnen dit bedrijf waren en zijn. Ik wil de diepte in, de wortels aanpakken. Dat doe ik op allerlei manieren. Ik heb bijvoorbeeld ook een familieopstelling gedaan om meer te leren over mijn rol in het bedrijf en ons familiesysteem.’

‘Natuurlijk vind ik het heel jammer dat ik dit niet met mijn vader kan delen, dat we hem niet kunnen laten zien wat we al allemaal hebben bereikt. We zijn weleens op borrels met andere familiebedrijven, daar zie je altijd trotse ouders. Het besef wordt dan alleen maar groter dat de tijd voorbij vliegt en dat je echt iets moet doen wat bij je past.’