Het sleutelmoment van Prinses Laurentien

‘De afwezigheid van de waaromvraag wekte mijn verbazing’

Ruimschoots voor haar sleutelmoment zet Prinses Laurentien zich al intensief in voor thema’s als natuurbehoud en duurzaamheid. Toch herinnert ze zich het bericht over de plotselinge annexatie van de Noordpool nog als de dag van gisteren. ‘Het stond wat mij betreft symbool voor het gebrek aan sensitiviteit omtrent klimaatverandering. Hoe kun je met trots en vlagvertoon zo’n belangrijk en kwetsbaar gebied schenden? Met het openlijke doel om alle bodemschatten te gaan exploiteren, terwijl je weet dat het veel beter voor de planeet is als olie en gas netjes in de grond blijven zitten.’

Waarom is juist dit bericht over de Noordpool voor u zó onomstreden het sleutelmoment?

Zoiets blijkt natuurlijk pas achteraf een sleutelmoment te zijn. Op het moment dat ik het bericht las, realiseerde ik me niet dat het voor mij zo’n scharnierpunt zou worden. Dat op zo’n moment alles samenkomt, is een besef wat later komt.

Wat kwam er tijdens het lezen van dat bericht allemaal samen?

De inhoud van het bericht sloot aan op mijn werk rond klimaatverandering met de European Climate Foundation. We zaten destijds ruim een jaar voor de klimaatconferentie in Kopenhagen en iedereen maakte zich zorgen of dat een succes zou worden. Het raakte ook een snaar omdat mijn werk, op welk gebied dan ook, altijd draait om de rol die mensen zelf spelen. Stelden we wel de juiste vragen? En zo niet, hoe kon de daadwerkelijke ernst van het probleem dan de aandacht krijgen die het verdiende? Nog een ander aspect was het planten van die vlag. Deze is min of meer een eigen leven gaan leiden en als verhaalelement terechtgekomen in mijn eerste kinderboek ‘Mr Finney en de wereld op zijn kop’.

Het onvermoeibaar stellen van de waaromvraag is mede hierdoor een belangrijk thema in uw werk geworden?

Het is inderdaad ‘mede’. Want in dezelfde periode sprak een beroemde pedagoog op een conferentie over voorlezen. Door zijn uitspraak dat een boek ‘een ankerpunt in het leven van een kind’ is, kwam alles samen. Als we kinderen een boek bieden dat gaat over de wereld om hen heen en dat ze stimuleert de waaromvraag te stellen, zo was mijn gedachte, zullen ze volwassenen extra aan het denken zetten. Vanuit dat idee ontstond ‘Mr Finney’. Van daaruit heb ik ook de Missing Chapter Foundation opgericht. Die draait om de kracht van kinderen bij het prikkelen en dieper laten nadenken van volwassenen over het waarom van hun beslissingen. Daarmee is Mr Finney de creatieve inspiratiebron geworden van de Raad van Kinderen.’

U praat met passie over de onbevangenheid en denkkracht van kinderen…

Omdat kinderen, in tegenstelling tot veel volwassenen, nog in contact staan met die zo wezenlijke waaromvraag. Zou niet iedere leider zich die ogenschijnlijk simpele vraag regelmatig moeten stellen? Daarom zet ik me ervoor in dat volwassenen zoveel mogelijk hun denken en handelen op gelijkwaardige basis toetsen aan dat van kinderen. Dat ruim honderd Nederlandse bedrijven, meerdere gemeenten en het kabinet nu officieel een ‘Raad van Kinderen’ hebben geïnstalleerd, is een hoopvolle ontwikkeling. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat het de verantwoordelijkheid is van kinderen om de problemen op te lossen die wij volwassenen hebben gecreëerd. Wel wijzen kinderen ons op de kern, op waar het écht om draait.

Tot slot: waarom bent u betrokken bij ‘Rewilding Europe’?

‘Rewilding Europe’ kijkt ook op een andere manier naar de natuur door fundamentele vragen te stellen. Hoe kunnen we de kracht van de natuur zijn werk laten doen zodat de oorspronkelijke diversiteit en ongereptheid van Europese natuurgebieden weer tot bloei komt? Rewilding laat zien dat we én goed voor de natuur kunnen zijn én goed voor de gemeenschap van mensen die daar wonen. Dat spreekt me naast de inclusieve manier van werken, professionaliteit en grote ambitie van deze organisatie aan.